Πέρασαν τόσα χρόνια. Κι είναι σαν χθες... Κάθε χρόνο τέτοια μέρα γράφονται πολλά για την πιο μαύρη σελίδα του ελληνικού ποδοσφαίρου, για την πιο μαύρη σελίδα του Ολυμπιακού, για την καταραμένη 8η Φεβρουαρίου του 1981. Για τη μέρα που τα σκαλοπάτια της ΘΥΡΑΣ 7 του Σταδίου Καραΐσκάκη βάφτηκαν κόκκινα. Όχι από τα κασκόλ και τα πανό των φιλάθλων του Ολυμπιακού, αλλά από το αίμα τους. Ο,τι και να γράψουμε, ό,τι και να πούμε είναι λίγο. Δεν αρκεί για να απαλύνει τον πόνο των μανάδων που έχασαν τα παιδιά τους, δεν αρκεί για να λυτρώσει τα σπίτια που "έκλεισαν" εκείνη την ημέρα. Μια κλωστή χωρίζει την υπέρτατη χαρά από την τραγωδία. Κι αυτή η κλωστή εκείνο το απόγευμα έσπασε. Τη μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού επί της ΑΕΚ με 6-0, μια νίκη που ισοδυναμούσε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος, κανείς δεν τη θυμάται με χαρά. Κανείς δεν θέλει να θυμάται όσα συνέβησαν εκείνο το απόγευμα. Τότε που 21 άνθρωποι πλήρωσαν με τη ζωή τους την αγάπη τους για τον Ολυμπιακό...Ο Δημήτρης Αδαμόπουλος (40), ο Γεράσιμος Αμίτσης (18), ο Σπύρος Ανδριώτης (24), ο Γιάννης Διαλυνάς (20), ο Γιάννης Κανελλόπουλος (18), ο Κώστας Καρανικόλας (26), ο Αντώνης Κουρουπάκης (34), ο Μιχάλης Κωστόπουλος (21), ο Σπύρος Λεωνιδάκης (18), ο Ευστράτιος Λούπος (20), ο Μιχάλης Μάρκου (27), ο Βασίλης Μάχας (20), ο Κώστας Μπίλας (28), ο Ηλίας Παναγούλης (17), ο Αναστάσιος Πιτσόλης (30), ο Κώστας Σκλαβούνης (16), ο Γιάννης Σπηλιόπουλος (19), ο Παναγιώτης Τουμανίδης (14), ο Νίκος Φίλος (19), ο Χρήστος Χατζηγεωργίου (34) και η Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23) έφυγαν, αλλά θα ζουν για πάντα στις μνήμες και την καρδιά μας. Περισσότερα για την 8η Φεβρουαρίου του 1981 εδώ.
